II Konferencja “Problemy jakości powietrza wewnętrznego w Polsce”
26
listopada 1993 rok
- połączona z Międzynarodową
Konferencją Naukową
“Indoor Air Quality Problems – From Science to
Practice”
odbywającą się w dniach 24÷26
listopada 1993 r.
[powrót do II konferencji], [publikacje]
Sesja naukowa
Indoor Air Quality Problems in Poland
Sesja naukowa "Indoor Air Quality Problems in Poland", towarzysząca międzynarodowej konferencji naukowej "Indoor Air Quality Problems - From Science to Practice", jest już drugim spotkaniem poświęconym dyskusji nad problemami kontroli jakości powietrza w pomieszczeniach, organizowanym przez Instytut Ogrzewnictwa i Wentylacji Politechniki Warszawskiej.
I Sympozjum, które odbyło się 15 listopada 1991roku, przy udziale międzynarodowej organizacji Indoor Air International (IAI), stało się okazją do spotkania specjalistów z różnych dziedzin, zaowocowało nawiązaniem wielu kontaktów wewnątrz środowiska naukowego.
Wydane materiały pokonferencyjne zarejestrowały ówczesny stan poglądó
w uczestników w takich dziedzinach jak:IAQ a prawo,
IAQ a zdrowie i jakość produkcji,
IAQ - możliwości redukcji i ograniczania zagrożeń.
Interdyscyplinarne spojrzenie na zagadnienie odpowiedzialności za właściwą jakość powietrza wewnętrznego wykazało istotną i ważną rolę tego problemu nie w pełni jednak uświadamianą zarówno przez odpowiedzialnych za jego realizację specjalistów jak i przez użytkowników pomieszczeń.
Wskazano na celowość kontynuowania idei sympozjów w tym zakresie, a IOW PW zgłosił ofertę ich organizacji.
Propozycja II Sympozjum, poświęconego problemom jakości powietrza w pomieszczeniach, w roku 1993, znalazła uznanie Ministerstwa Edukacji Narodowej, które stało się jego sponsorem. Uznano, że doskonałym tłem dla dyskusji o problemach istotnych w naszym kraju będzie odbywająca się w Polsce konferencja między- narodowa o tej samej tematyce. Mamy nadzieję, że sesja "IAQ Problems in Poland", która znalazła się w programie 3 dnia obrad konferencji pod hasłem - "Czy polskie problemy związane z IAQ są uniwersalne czy specyficzne dla naszego kraju", spełni przypisywaną jej rolę, stwarzając szansę dla szerszego niż dotychczas wykorzystania nauki światowej dla polskiej praktyki. Z perspektywy mijających 2 lat od I Sympozjum można stwierdzić, że sygnalizowane wówczas problemy pozostały nadal aktualne. Podczas gdy w świecie symbol IAQ stał się nieodłącznym kryterium oceny walorów obiektów budowlanych, w aspekcie ryzyka dla zdrowia użytkowników, w Polsce niestety proces upowszechniania tego pojęcia i jego roli przebiega bardzo powoli.
Zakładając, że podstawowym celem wznoszenia budynków jest kształtowanie ich poszczególnych cech użytkowych, przy minimalizacji zużywanej do tego celu energii, tworzenie jakości powietrza wewnętrznego musi być traktowane jako usługa podlegająca postępowaniu gwarancyjnemu ( w myśl art. 13, 17 i 29 Ustawy o badaniach i certyfikacji Dz.U. Nr 55 oraz art. 3, 13, 16, 29 Ustawy o normalizacji, z dnia 3.4.93r. Dz.U. Nr 55). Wejście w życie tych Ustaw od 1.1.1994r. ureguluje te
n problem od strony prawnej, pozostawiając go całkowicie bez podstaw do praktycznej realizacji, wobec braku wytycznych, normatywów i algorytmów postępowania, a także dostępności metod diagnostycznych. Niezbędne wydaje się poszukiwanie odpowiedzi na następujące pytania:dlaczego aspekty zdrowotne tak silnie uwzględniane przy ustalaniu dopuszczalnych stężeń substancji szkodliwych nie są przedmiotem systematycznej oceny w praktyce, w użytkowanych pomieszczeniach?
czy zakres informacji zawartych w obowiązujących aktualnie normatywach jest dostateczny dla ograniczenia ryzyka dla zdrowia różnych użytkowników pomieszczeń (mieszkania, szkoły, szpitale, zakłady pracy, biura, pomieszczenia użyteczności publicznej, itp.)?
czy użytkownik pomieszczeń ma prawo oczekiwać gwarancji, że przy właściwym sposobie ich użytkowania nie wystąpią zagrożenia dla jego życia i zdrowia (radon, azbest, formaldehyd, produkty spalania)?
czy proces budowy domów i doboru materiałów budowlanych może przebiegać w sposób całkowicie spontaniczny oraz co powinno być podstawą decyzji w sytuacjach nieuniknionego kompromisu między zdrowotnością a kosztem?
czy dostatecznie znana jest rola konstrukcji budynku i jego obudowy zewnętrznej (izolacyjność, szczelność, organizacja przepływów powietrza) w procesie rozpraszania energii i migracji zanieczyszczeń, zarówno wewnętrznych jak i wnoszonych z zewnątrz?
czy w dostatecznym stopniu potrafimy opanować problemy związane z wentylacją pomieszczeń, tak żeby zapewnić bezpieczeństwo użytkowników, ograniczając przy tym nadmierne marnotrawstwo energii?
czy dysponujemy dostateczną wiedzą w zakresie oceny skali zakłóceń powodowanych przez zmienne w czasie warunki zewnętrzne (temperatura, omywanie budynku strumieniem wiatru, zanieczyszczenia, itp.) i czy potrafimy generować te warunki w sposób syntetyczny tak, żeby móc przewidywać sytuacje ekstremalne zagrażające IAQ, które mogą zdarzyć się w toku eksploatacji?
czy mamy dostateczne rozpoznanie, które zanieczyszczenia powietrza są najgroźniejsze, biorąc pod uwagę możliwość kumulowania ich emisji z różnych źródeł i jak uświadamiać to zagrożenie użytkownikom?
czy użytkownicy sami potrafią się bronić przed tworzeniem swoim postępowaniem zagrożeń dla swojego zdrowia, poprzez wyposażanie wnętrz w meble, dywany, wykładziny i stosowanie klejów, farb i środków czystości będących przedmiotem obrotu . handlowego, jaką rolę może w tym zakresie spełniać atestacja i etykietyzacja
Pytań takich można wymienić wiele. Szereg teoretycznych aspektów poruszanych tu problemów znajduje wyraz w referatach, nie tylko zagranicznych ale również polskich. Nierozwiązane jednak pozostaje podstawowe zadanie transmisji naukowych opracowań z całego szeregu dziedzin takich jak: fizjologia, toksykologia, medycyna, ergo
nomia, technika i technologia, aerodynamika i informatyka, socjologia i psychologia, do codziennej praktyki projektowania, wznoszenie i użytkowania obiektów. Hasło od nauki do praktyki jest szczególnie w Polsce aktualne, a pytanie"JAK, WOBEC PERSPEKTYWY OŻYWIENIA RYNKU BUDOWLANEGO PRZY BARDZO SILNYM ROZPROSZENIU WYKONAWCÓW I INWESTORÓW, MOŻNA STYMULOWAĆ TWORZENIE AKCEPTOWALNEJ, PRZEZ UŻYTKOWNIKÓW JAKOŚCI POWIETRZA WEWNĘTRZNEGO ORAZ UDZIELAĆ GWARANCJI NA USŁUGI W TYM ZAKRESIE"
będzie musiało znaleźć odpowiedź w postaci opracowania kompendium wiedzy w tej dziedzinie.
Jako organizatorzy jesteśmy głęboko przekonani, że dyskusja w czasie niniejszej sesji przyczyni się do zainicjowania zinstytucjonalizowanych działań, zmierzających do zapewnienia zdrowych warunków dla ludzi spędzających większość swego życia w zamkniętych pomieszczeniach. Chcielibyśmy przy tym, żeby materiały pokonferencyjne, których wydanie przewidujemy, zawierały jak najszerszą prezentację poglądów, dotyczących warunków tworzenia pożądanej IAQ w pomieszczeniach oraz jej kontroli. Zdając sobie sprawę z bardzo ograniczonych ram czasowych dla dyskusji w czasie sesji oczekujemy również na nadsyłanie wypowiedzi pisemnych po jej zakończeniu.
Zapraszamy do współdziałania w dziedzinie dążenia do tworzenia podstaw dla poprawy jakości powietrza wewnętrznego w naszym kraju.
Organizatorzy
Teresa Jędrzejewska-Ścibak, Jerzy Sowa
[powrót do II konferencji], [publikacje]
Strona
główna
Copyright © 2001-2019 Wydział Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska, PW. All rights reserved.
Ostatnie uaktualnienie: 04 grudnia, 2001.