[powrót do VII konferencji], [list ministra Bryxa], [program], [materiały prasowe], 
[informacje dla autorów], [publikacja], [zdjęcia - dzień I], [zdjęcia - dzień II]

List prezydenta ISIAQ pani Lidi Morawskiej (format *.mp3)

 Szanowni Państwo,

Występując jako prezydent Międzynarodowego Stowarzyszenia Jakości Powietrza i Klimatu Wewnątrz, ISIAQ, jest dla mnie zaszczytem i przyjemnością, wygłoszenie paru słów na otwarcie Siódmej Ogólnopolskiej Konferencji Problemów Jakości Powietrza Wewnętrznego w Polsce. Jeszcze większą radością byłoby dla mnie gdybym mogła w tej chwili stać  przed Państwem, w Warszawie, i osobiście uczestniczyć nie tylko w otwarciu konferencji, ale także w jej obradach przez następne dwa dni. Niestety jednak, wprawdzie postęp w komunikacji internetowej i ogólnie elektronicznej pozwala na natychmiastowe kontaktowanie się z każdym nieomal miejscem na świecie, czas podroży między Australią i Polską jakoś zasadniczo się nie skrócił i w dalszym ciągu mija około półtorej doby nim przemierzy się tą odległość w jedną stronę. Co powoduje, że tak długiej podroży nie zawsze można dodać do bardzo napiętego programu zawodowego.

Macie Państwo przed sobą dwa dni wypełnione bardzo ciekawym i ambitnym programem prezentacji i dyskusji ze specjalnym naciskiem na interdyscyplinarny aspekt badań w dziedzinie jakości powietrza wewnątrz.  Konieczność i waga wieloaspektowego, interdyscyplinarnego spojrzenia na zjawiska i problemy w otaczającym nas świecie odnosi się nie tylko do pomieszczeń wewnętrznych, ale do całokształtu środowiska. Stąd sformułowanie obecnych priorytetów badawczych nauki w Polsce: “BIO, TECHNO, INFO”. Wielostronność i wielowarstwowość procesów zachodzących w środowisku powoduje, że wąsko czy jednostronnie ukierunkowane badania, nie pozwalają na uzyskanie pełnego obrazu i zrozumienia tych procesów. Stąd więc konieczność tworzenia interdyscyplinarnych grup badawczych o szerokiej gamie specjalizacji reprezentowanych. Pragnę dodać, że jak wszystkim państwu na pewno wiadomo, interdyscyplinarne spojrzenie nie jest czymś specyficznym tylko dla nauki w Polsce, ale charakteryzuje współczesną naukę światową.

W ciągu ostatnich trzech lat, jako prezydent ISIAQ poświęciłam wiele wysiłku by uczynić nasze stowarzyszenie w pełni interdyscyplinarne, zgodnie z tym co głosi jego credo. Przedstawiając stowarzyszenie podajemy, że jego członkami są naukowcy, inżynierowie, lekarze, konsultanci, pracownicy rządu, oraz reprezentanci wielu innych profesji. Jaka jest rzeczywistość? W dokonanym ostatnio przeglądzie członków stowarzyszenia pod kątem reprezentowanych profesji i pełnionych funkcji zawodowych  okazało się, że gro naszych członków, 51%, jest związanych z uniwersytetami lub w ośrodkami badawczymi. Następną duża grupa są konsultanci (28%). Pozostałe mniejsze grupy to miedzy innymi pracownicy przemysłu (9%), pracownicy rządu (7%), a także ‘inni’ 2%. W skład tej ostatniej grupy wchodzą między innymi pracownicy szpitali oraz emeryci. Jeśli chodzi o pełnione funkcje zawodowe, to jak można się spodziewać z powyższego, największa część naszych członków zajmuje się badaniami naukowymi (46%). 22% pełni funkcję inżynierów a 13% to pracownicy służby zdrowia zawodowego. Tylko  5% to architekci a tylko 3% to lekarze. Dlaczego przytaczam te liczby tutaj? By zilustrować, że daleką mamy jeszcze drogę do prawdziwej interdyscyplinarności. Że całe duże grupy zawodowe, które powinny brać czynny udział w badaniach nad jakością powietrza wewnątrz i nad wdrażaniem w życie ich owoców, nie wiedzą o naszym istnieniu, lub nie uważają za istotne by uczestniczyć w naszej działalności. Cóż więc z tego, że naukowcy znajdą nowe rozwiązania przyczyniające się do polepszenia jakości powietrza wewnątrz, jeżeli na przykład architekci nie będą o nich wiedzieć, a więc stosować ich w swojej codziennej praktyce. Lub co być może jeszcze gorsze, jeżeli lekarze nie doceniają wagi poprawy jakości powietrza w przeciwdziałaniu całej gamie chorób, kto przekaże rządowi, że tak ważnym jest przeznaczenie funduszy na cele polepszenia jakości pomieszczeń wewnętrznych, i że będzie to wielokrotnie procentowało w przyszłości, w postaci zdrowszego społeczeństwa? Wynik naszego przeglądu przedstawia jaka jest sytuacja w skali międzynarodowej. Sytuacja międzynarodowa jest jednakże odbiciem sytuacji w poszczególnych krajach skąd wywodzą się nasi członkowie. Jeżeli rozejrzymy się wkoło, podczas uroczystości otwarcia tej konferencji, czy dostrzeżemy wszystkie dyscypliny odpowiednio reprezentowane na sali konferencyjnej? Jeżeli nie, co jest bardzo prawdopodobnym, to znaczy że przed nami wszystkimi stoi wciąż trudne lecz jakże ważne zadanie, by nadać naszym pracom prawdziwie interdyscyplinarny charakter poprzez zaangażowanie kolegów z tych dziedzin, które są w tej chwili nie wystarczająco reprezentowane nie tylko na tej sali, ale w naszej działalności profesjonalnej.

Wśród wielu spostrzeżeń, które miałam okazję poczynić, nie tylko pełniąc funkcję prezydenta ISIAQ, ale także uczestnicząc w wielu konferencjach i spotkaniach, oraz jako doradca dla różnych organizacji, jest jeszcze jedno, z którym chciałabym się z Państwem podzielić. Otóż bardzo często po zapoznaniu się z wynikami badań nad przyczynami złej jakości powietrza w budynku, lub szerzej, badań nad całokształtem parametrów charakteryzujących funkcjonowanie budynku czy przyczynami symptomów chorobowych wykazywanych przez ludzi w nim mieszkających lub pracujących, okazuje się, że w bardzo dużej liczbie przypadków, może nawet w większości, przyczynom można było zapobiec w nieskomplikowany sposób. To znaczy, że istniejąca wiedza naukowa i rozwiązania techniczne pozwalały na zastosowanie rozwiązań, które zapobiegłyby przyczynom problemów. Dlaczego nie zostały zastosowane? Czasem z powodu zaniedbania ludzi odpowiedzialnych za te dziedzinę. Czasem z braku odpowiedniego przeszkolenia. Ale często z powodu stopnia skomplikowania wiedzy naukowej i technicznej oraz braku pomostu między badaniami i postępem a ich wdrożeniem w codzienną praktykę zawodową. Tu pojawia się ważne pytanie, mianowicie czyją rolą jest wdrażanie wyników badań: tych co prowadzą badania? Czy tych na frontowej linii praktyki zawodowej? Naukowcy bardzo często pozostawiają wdrażanie dla kogoś innego, natomiast “ci inni” niekoniecznie mają wystarczająco wiedzy i zrozumienia tego co powstaje z badań, by być wstanie je wdrożyć. Lub po prostu nie jest to ich rolą. I stąd tak wiele “chorych budynków”, na choroby, którym można było zapobiec. Tak więc proponuję, by w ciągu następnych dwóch dni konferencji, przedstawiając wyniki wielu ciekawych badań, które Państwo prowadzicie, poświecili też Państwo parę chwil nad refleksją, w jaki sposób zapewnić by nie tylko publikacja naukowa była owocem tych prac, ale także by znalazły one odbicie w nowych metodach, które będą powszechnie stosowane w budynkach Jutra.

Kończąc, życzę Państwu owocnych obrad oraz wielu pomysłów i inspiracji, których ta konferencja będzie dla Was źródłem.

Profesor Lidia Morawska

Prezydent International Society of Indoor Air Quality and Climate.   

[powrót do VII konferencji], [list ministra Bryxa], [program], [materiały prasowe], 
[informacje dla autorów], [publikacja], [zdjęcia - dzień I], [zdjęcia - dzień II]

Strona główna
Copyright © 2001-2019 Wydział Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska, PW. All rights reserved.
Ostatnie uaktualnienie: 28 maja, 2004.